Datça

Dit weekend zijn we met alle trainees naar Datça gegaan, dat is een plaatsje vlakbij Marmaris. Eerst was het plan naar Fethiye te gaan, maar het is Datça geworden..

Donderdagavondavond ging ik naar het traineehuis om dan met zn allen vrijdagochtend vroeg te vertrekken. We hadden twee auto's gehuurd want we zijn met 9 trainees. Er zouden vier mensen gaan rijden, dus genoeg afwisseling voor een rit van 6 uur. Echter.. de Turkse jongen (Alkan) die zei dat ie kon rijden (hij is geen trainee, maar van aiesec) heeft geen rijbewijs. Hij beweerde echter dat hij super goed kon rijden en dus zonder probleem auto kan rijden. Dus na enige twijfels mocht hij het eerste stuk van de rit rijden.. Echter dit was geen succes..
We hebben hem tot het eerste bezinestation in Izmir laten rijden, maar daarna hebben we hem achter het stuur vandaan gehaald. Hij wist niet eens wanneer ie moest schakelen en reed enrom chaotisch en leek totaal geen controle te hebben over de auto.. Dus een Engelse jongen (Steven) heeft het stuur overgenomen. Klein probleempje was alleen dat deze jongen natuuurlijk gewend is in Engeland te rijden en dus moest wennen aan het rijden aan de rechter kant van de weg.. De hele rit naar Datça heeft mij een aantal bijna-hartaanvallen opgeleverd.. vooral omdat Steven nogal eens teveel naar de rechterkant van de weg neigde, omdat hij niet gewend is nog een deel auto aan zijn rechterkant te hebben.. Vooral op de bergwegen heb ik hem menig keer 'BE CAREFULL' toegeschreeuwd.. In de andere auto reed een Duits meisje (Verena), zij reed hard, maar perfect.

Zaterdag was het schitterend weer en zijn we met zn allen naar een strandje in de buurt gegaan. 's Avonds hebben we een ander klein strandje opgezocht, vuurtje gemaakt en lekker gedronken en gelachen. Tot laat in de avond zijn we hier gebleven en hebben we onszelf warm gehouden bij het vuur. Zondag was het wederom een prachtige dag en hebben we met de auto een ander mooi strand bezocht, daarna zijn we uit eten geweest en op het dak van het pension de avond verder doorgebracht. Bovendien hebben we zondag de restanten van een oude historische griekse stad bezocht (Knidos). Maandag moesten we jammer genoeg al weer vertrekken en hebben we niet heel veel mee kunnen krijgen van de feestdag van de turkse republiek behalve optochten, muziek en veel turkse vlaggen. Onderweg hebben we zeer lange stops gemaakt bij onder andere strandjes en restaurants, zodat we maandagavond pas om half 1 in Izmir aankwamen.. En de volgende dag moest iedereen gewoon weer aan het werk. Al met Al een super gezellig weekend! Behalve dan dat ik en Verena op een gegeven moment op het punt stonden de turkse jongen Alkan wat aan te doen. Zowiezo al vanwege zijn achterlijke rijgedrag, maar vooral nadat hij na het zien van Dais dr foto haar telefoonnummer vroeg en aan het Duitse meisje vroeg of ze Mein Kampf aan het lezen was... Allemaal als grapje, maar toch.. Ik heb een andere kant laten zien dan alleen de zachtaardige vi..

Bij EÇEV gaat nog steeds alles prima. Vandaag heb ik de hele dag Engelse les gegeven omdat een van de docenten niet kwam opdagen.. Normaal gesproken geef ik af en toe alleen les, maar meestal samen met een turkse docent. Vandaag dus niet, Turkse kinderen zijn op de een of andere manier niet stil te krijgen en totale stilte en aandacht is onmogelijk. k heb in het Turks tegen ze geschreeuwd dat ze niet moesten praten als ik aan het woord was en heb geprobeerd ze de engelse uitspraak zo goed mogelijk voor te doen.. maar ja, weet niet of het me gelukt is. Ze willen het engels wel leren, maar als is aan eentje vraag iets in het engels te zeggen schreeuwen ze het allemaal door elkaar. Dus kan ik nooit horen of ze het goed uitspreken. Verder zijn het nog steeds schatjes, heb van een aantal tekeningen gekregen en twee hebben me zelfs een brief geschreven met dat ze van me houden en niet willen dat ik weg ga. Echt lief..
maarja, luisteren is inderdaad nog een klein probleem..

Met de docenten van EÇEV heb ik interessante gesprekken in het turks en engels over bijvoorbeeld relige en eer (namuz). Volgens mij is het voor de meeste een soort openbaring dat ik als westers meisje over veel dingen het zelfde denk als zij. Heb ook een leuk gesprek gehad met een turkse jongen die tot het katholisisme is bekeerd en dus van de islam is afgestapt. Hij vertelde dat zijn ouders hier geen probleem mee hebben en hem vrij laten in zijn keuze. Hij gelooft meer in de bijbel dan in de koran en heeft bovendien geen goed woord over voor de osmaans-turkse geschiedenis. Ik heb hem uitgelegd dat de 'christelijke wereld' in het verleden ook niet altijd even aardig is geweest en vreselijke dingen heeft gedaan. Dat was hij gelukkig met me eens en net als veel andere katholieken neemt hij de woorden van de paus ook niet voor waar aan, maar leeft hij gewoon zijn eigen leven, met de bijbel, dat wel.

Kus!